Απόφαση Γενικής Συνέλευσης 1η Ιούνη

Α. Πολιτικό Πλαίσιο

Η κυβέρνηση με τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί,  με το ασφαλιστικό – φορολογικό που ψηφίστηκε στις αρχές Μάη από τη Βουλή μαζί με τις 7.500 σελίδες προαπαιτούμενα για την «αξιολόγηση» και την εκταμίευση της περίφημης δόσης απειλεί να ισοπεδώσει όσα δικαιώματα και κατακτήσεις έμειναν όρθια από τα τρία μνημόνια που προώθησαν και υλοποίησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και αυτή: νέες ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές μισθών και συντάξεων, νέοι φόροι, διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, κατάρρευση της υγείας και της περίθαλψης,  ένταση της ελαστικής εργασίας, κατασχέσεις σπιτιών κ.α.

Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν  με τον πιο δραματικό τρόπο ότι η κατάργηση των μνημονίων και η ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών υπηρετείται μόνο με τη ρήξη και τη σύγκρουση με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αναδείχθηκε η φυσιογνωμία και ο χαρακτήρας της ΕΕ, όχι ως μιας ένωσης «ισότιμων εταίρων» αλλά ως μιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που επιβάλλει με στυγνούς εκβιασμούς πολιτικές σκληρής οικονομικής εξαθλίωσης και φτώχειας, πολιτικές ραγδαίας υποτίμησης της εργατικής δύναμης και υποδούλωσης ολόκληρων λαών για να αντιμετωπιστούν οι αντιφάσεις της καπιταλιστικής κρίσης.

Σε αυτή την κατεύθυνση, ρήξης και σύγκρουσης με την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ, ανατροπής του μνημονιακού καθεστώτος και κάθε επίδοξου πολιτικό διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην αφύπνιση του λαϊκού κινήματος, στην άνθιση των λαϊκών αγώνων, στη συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού πολιτικού μετώπου. Να διεκδικήσουμε όλα όσα μας έκλεψαν τα προηγούμενα χρόνια, όλα όσα μας ανήκουν. Καλούμαστε ξανά, αυτή την κρίσιμη στιγμή, να συμβάλουμε σε μια νέα λαϊκή κινητοποίηση, σε ένα νέο γύρο αγώνων.

Εμείς οι εργαζόμενοι δεν χρωστάμε τίποτα και δεν πληρώνουμε τίποτα. Να πληρώσει η οικονομική ολιγαρχία που προκάλεσε την κρίση και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι.  Είμαστε αντίθετοι στις πολιτικές  που επιβάλλουν με αφορμή το χρέος οι κυβερνήσεις, οι δανειστές και η τρόικα με την επιβολή ενός «αέναου» Μνημονίου που οδηγεί στη διαχρονική μείωση μισθών και συντάξεων, στη φτώχεια, την ανεργία, την κατάρρευση και πλήρη εμπορευματοποίηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών της παιδείας και της υγείας, στην πώληση της δημόσιας περιουσίας, στην πρόκληση εν τέλει μιας τεράστιας κοινωνικής καταστροφής. Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης. Προβάλλουμε τα αιτήματα για παύση πληρωμών του χρέους και διαγραφή του χρέους, ρήξη με  τρόικα – Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε., γενναία φορολόγηση του κεφαλαίου, των τραπεζών και της εκκλησιαστικής περιουσίας, εθνικοποίηση των τραπεζών και  των κοινωφελών οργανισμών, κρατική φαρμακοβιομηχανία, μείωση των στρατιωτικών δαπανών, έλεγχο των τιμών των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης και των φαρμάκων.

Πως θα αντιμετωπίσουμε αυτή την επίθεση;

Η εμπειρία μας από τους αγώνες των τελευταίων ετών δείχνει δύο πράγματα:

1. Ότι η παθητική αναμονή από τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις, η λογική ένας πολιτικός φορέας-μια κυβέρνηση θα μας λύσει το πρόβλημα ενώ εμείς θα παρακολουθούμε απαθείς, καταντά πλέον μια επικίνδυνη αυταπάτη, ειδικά καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα υπηρετεί τη μνημονιακή βαρβαρότητα ή στην καλύτερη περίπτωση, αρκείται στην ανέξοδη, εκ του ασφαλούς καταγγελία της.
2. Ο κατεστημένος, κυβερνητικός, κρατικός, κομματικός συνδικαλισμός στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ δε μπορεί να δώσει απάντηση στα τεράστια προβλήματα των εργαζομένων. Ο συνδικαλισμός αυτός αρκείται να οργανώνει αποκλειστικά και μόνο απεργίες και κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αρνούμενος ακόμα και να σκεφτεί καν αγωνιστικές μορφές ρήξης, σύγκρουσης και νικηφόρας πορείας για το κίνημα.
3. Η λογική της ηττοπάθειας, του να βγάζουμε απλά πολιτικά συμπεράσματα πάνω στα κοινωνικά συντρίμμια και να αφήνουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο –όπως έγινε στη μάχη για το ασφαλιστικό (48ωρη με την κατάθεση)– είναι αναποτελεσματική. Οι προϋποθέσεις για να νικήσουν τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, χτίζονται στους μαχητικούς αγώνες και στον αγωνιστικό συντονισμό όσων αγωνίζονται και των σωματείων τους. Αυτό έδειξε η απόσυρση της διάταξης για τους αναπληρωτές. Αυτό το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής οφείλουμε να επιχειρήσουμε, κι όχι να ανεχτούμε το βέβαιο «θάνατο» των δικαιωμάτων μας.

Η απάντηση σε αυτή την επίθεση, θα κρίνει το μέλλον μας. Η έκβαση της αντιπαράθεσης, ακόμα και σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τις δικές μας επιλογές. Τέσσερα είναι τα κρίσιμα σημεία που συνιστούν μια αποτελεσματική απάντηση :

• Η συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού πολιτικού μετώπου ρήξης, ανατροπής και σύγκρουσης με την ΕΕ, το ΔΝΤ και κάθε πολιτικό διαχειριστή αυτής της πολιτικής. Σε αυτό το μέτωπο έχουν θέση όλες οι δυνάμεις και αγωνιστές που συμφωνούν σε ένα ελάχιστο δυνατό πρόγραμμα ρήξης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να επιβληθεί μόνο από τη βάση των εργαζομένων. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, ενωτικό, εργατικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής, που θα απαιτεί την κατάργηση όλων των μνημονίων, δανειακής σύμβασης και εφαρμοστικών νόμων, θα αρνείται το μονόδρομο της πολιτικής που επιβάλλουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ και οι ντόπιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου θα οργανώνει τον για τη ρήξη και έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του και θα επιβάλει την παύση πληρωμής του.

• Η δημιουργία μεγάλων κινηματικών και αγωνιστικών γεγονότων με πολύμορφες αγωνιστικές μορφές, που θα υπερβαίνουν το πλαίσιο της διαμαρτυρίας, θα έρχονται σε ρήξη με το μνημονιακό καθεστώς, θα είναι κοινωνικά αποτελεσματικά και πολιτικά επικίνδυνα, θα συνδυάζουν παραδοσιακές μορφές πάλης και θα διαμορφώνουν μια εξεγερσιακή κατάσταση. Το παράδειγμα της Γαλλίας δείχνει το δρόμο στους λαούς της Ευρώπης σήμερα.

• Η ισχυροποίηση των Συλλόγων μας και η υπεράσπιση της ανεξάρτητης, αγωνιστικής, ταξικής φυσιογνωμίας τους. Της ενότητας όλων των εκπαιδευτικών και της αγωνιστικής διεκδίκησης των συλλογικών τους συμφερόντων. Με μαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων και των συλλογικών διαδικασιών ενάντια στις λογικές της ανάθεσης.

Β. Διεκδικητικό πλαίσιο

• Άμεση απόσυρση της Υπουργικής απόφασης και όλων των εγκυκλίων και τροπολογιών για τα νηπιαγωγεία, την ειδική αγωγή, την κατάργηση ενισχυτικής διδασκαλίας

• Μαζικούς , μόνιμους διορισμούς για την κάλυψη όλων των αναγκών. Με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου. Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές.

• Δημιουργία οργανικών θέσεων για τις ειδικότητες εκπαιδευτικών. Εξασφάλιση πιστώσεων τώρα για προσλήψεις. Κατάργηση του ν. 3848/2010 του «νέου σχολείου» της Διαμαντοπούλου, του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και του ν. 4186/2013, του Αρβανιτόπουλου. Όχι στην ελαστική εργασία.
• Καμιά απόλυση – κανένας αναπληρωτής χωρίς δουλειά. Διορισμός όλων των αναπληρωτών.

• Μείωση της αναλογίας των μαθητών ανά τμήμα Καμιά συγχώνευση – κατάργηση τμήματος σχολείου και νηπιαγωγείου

• Υπερασπιζόμαστε τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από το βασικό πτυχίο. Υπερασπιζόμαστε την ενότητα των εκπαιδευτικών και των εργασιακών τους δικαιωμάτων.
• Λέμε όχι στο μνημονιακό σχολείο είτε με την παλιά είτε με τη νέα του μορφή. Όχι στο φθηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς, του κατακερματισμού της γνώσης και των αντικειμένων, των ταξικών φραγμών.

• Έκτακτη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης για διορισμούς, προσλήψεις, ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για σίτιση,  υγεία, μεταφορά των μαθητών.
• Ειδικά μέτρα για τη μόρφωση των παιδιών προσφύγων – μεταναστών, μέσα στα σχολεία. Κανένα προσφυγόπουλο-μεταναστόπουλο έξω από το δημόσιο σχολείο. Ένταξη όλων των παιδιών στο σχολείο με την δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών και την πραγματοποίηση όλων των αναγκαίων μόνιμων διορισμών.

• Αυξήσεις τώρα στους μισθούς. Ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη. Όχι στη σύνδεση μισθού – «προσόντων» – αξιολόγησης. Όχι στη διαγραφή εργασιακού χρόνου. Κανένας «κόφτης» στο μισθό μας. Όχι στη φοροληστεία. Να ζούμε με αξιοπρέπεια εμείς και οι οικογένειές μας από το μισθό μας. Αποκατάσταση των απωλειών της τελευταίας 4ετίας. Τώρα επαναφορά του μισθού των νεοδιόριστων και των χαμηλότερων βαθμών στα επίπεδα του 2009. Επαναφορά του 13ου-14ου μισθού. Ενιαία συλλογική σύμβαση. Γνήσιες συλλογικές συμβάσεις εργασίας εφ’ όλης της ύλης. Κατάργηση του νόμου για το μισθολόγιο/βαθμολόγιο.
• Κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου – λαιμητόμου. Έκτακτες κρατικές επιχορηγήσεις για τα ταμεία – πίσω τα κλεμμένα. Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους.  Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας και 60 έτη ηλικίας.
• Κατάργηση της τροπολογίας για τα τμήματα ένταξης– ενίσχυση της παράλληλης στήριξης και των τμημάτων ένταξης, δημιουργία νέου τμήματος μετά τα 12 παιδιά.

• Καμιά μείωση οργανικών θέσεων – οργανικές τοποθετήσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς. Καμιά υποχρεωτική μετακίνηση εκπαιδευτικού.

Ούτε βήμα πίσω από αξιοπρεπή εργασία και ζωή – εκπαίδευση δημόσια και ουσιαστική για όλα τα παιδιά.

 Διεκδικούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση:

• Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών. Όχι στην κερδο­σκοπία των πιστοποιήσεων.
• Επαναλειτουργία με ουσιαστικούς  όρους της Ενισχυτικής Διδασκαλίας σε όλα τα σχολεία, με διορισμούς εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρωτών.
• Κάλυψη των αναγκών σε υποδομές, εκπαιδευτικούς, ειδικό προσωπικό κλπ της ειδικής αγωγής
• Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση στο 5% του ΑΕΠ – 15% του προϋπολογισμού
• Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών.  Κατάργηση της ΑΔΙΠΔΕ. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο. Ετήσια επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών.

• Σε κοινό βηματισμό με όλους τους εργαζόμενους συνεχίζουμε την οργάνωση αντιπολεμικών κινητοποιήσεων και δράσεων αλληλεγγύης για πρόσφυγες – μετανάστες. Παλεύουμε ενάντια στη φορολεηλασία, τα χαράτσια, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά. Παιδεία – υγεία – ασφάλιση -ρεύμα και νερό για όλο το λαό!
• Αγωνιζόμαστε για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαίο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο, για το σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών. Με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με δυνατότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, συνεργατικής διδασκαλίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων (χορωδία, αθλητική, εικαστική, θεατρική ομάδα, εργαστήριο πληροφορικής κ.ά.) ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μείνουν στο σχολείο, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του.