Όλες και όλοι στην ΑΠΕΡΓΙΑ στις 20 Νοέμβρη, 10:30, Προπύλαια

Κλιμακώνουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους τον αγώνα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς – για την ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών μας, δίνουμε απάντηση στον αυταρχισμό και την τρομοκρατία!

 Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ» καλεί τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες σε μαζική συμμετοχή στην 24ωρη γενική πανεργατική απεργία στις 20 του Νοέμβρη!

Εκείνη τη μέρα κλείνουμε τα Σχολεία μας για να συναντηθούμε στον δρόμο του αγώνα όλοι οι εργαζόμενοι μαζί, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Οι εκπαιδευτικοί με την απεργία μας στις 23 Οκτώβρη στείλαμε σαφές μήνυμα πως η τρομοκρατία δεν πέρασε, μήνυμα πως ο αγώνας για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, για το Σχολείο που δικαιούνται οι μαθητές μας θα ενταθεί! Στο Σύλλογό μας, το ποσοστό συμμετοχής στην απεργία ξεπέρασε το 42%! Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά απέναντι στην πρωτοφανή προσπάθεια της Κυβέρνησης να ποινικοποιήσει την Απεργία, απέναντι στον αυταρχισμό, τις διώξεις και την τρομοκρατία!

Αγωνιζόμαστε μαζί με τους εργαζόμενους γονείς που από κοινού δώσαμε πολλές νικηφόρες μάχες ενάντια στις συμπτύξεις, για την κάλυψη των κενών στα Σχολεία μας, για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητ(ρι)ών μας. Πιάνουμε το νήμα από εκεί που το άφησαν οι χιλιάδες μαθητές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας για ένα Σχολείο που η γνώση δεν θα είναι ακριβό εμπόρευμα, αλλά σύγχρονο δικαίωμα.

Η μάχη της αξιολόγησης μαίνεται σε όλη τη χώρα: οι νεοδιόριστοι εκβιάζονται, απειλούνται, τρομοκρατούνται. Λογικό είναι πολλές και πολλοί να φοβούνται το ενδεχόμενο της πειθαρχικής δίωξης. Όμως αυτό που πρέπει να αναλογιστεί κάθε συνάδελφος είναι πως η τιμωρία για την υποχώρησή του θα είναι ο διαρκής εφιάλτης του σχολείου της αξιολόγησης. Εκεί δεν χωράει η παιδαγωγική ελευθερία, το επιστημονικό μας κύρος, η επαγγελματική μας σταθερότητα, η προσωπική αξιοπρέπεια. Για αυτό επιμένουμε: δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για υποχώρηση. Και το λέμε εμφατικά, λίγο πριν φτάσει και στην Αττική η πρόσκληση για ατομική αξιολόγηση σε όλους τους συναδέλφους: ούτε βήμα πίσω, απεργία/αποχή είναι η απάντησή μας.

Η ομοβροντία μέτρων με κεντρική αιχμή την αξιολόγηση βαθαίνουν τη σκληρή αντιεκπαιδευτική πολιτική σε βάρος του δημόσιου σχολείου, των μαθητ(ρι)ών και των εκπαιδευτικών: η μη αυτοδίκαιη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων, οι απειλές και τα πειθαρχικά πάνε χέρι χέρι με τον πέλεκυ του δημοσιονομικού κόφτη που υπαγορεύει τις περικοπές, συμπτύξεις και συγχωνεύσεις τμημάτων και τις μετακινήσεις μαθητών, τα χιλιάδες ακάλυπτα κενά. Η αξιολόγηση, όπως αποδεικνύει η διεθνής εμπειρία, υπονομεύει την ίδια τη μονιμότητα, οδηγεί στη χειραγώγηση και την ταπείνωση, στον εξευτελισμό των εκπαιδευτικών ώστε να υποκύπτουν σε κάθε αυθαίρετη εντολή, διαμορφώνει μια ανυπόφορη σχολική καθημερινότητα που οδηγεί σε κύμα μαζικών παραιτήσεων εκπαιδευτικών. Η κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, ο άκρατος ανταγωνισμός και οι ταξικές ανισότητες και αποκλεισμοί μαθητ(ρι)ών συνθέτουν το σχολείο της αγοράς και της αξιολόγησης.

Η νέα απεργιακή απάντηση, μπορεί να μετατραπεί στο επόμενο μεγάλο βήμα ώστε να δυναμώσει ο αγώνας μας για:

❖ τη διεκδίκηση των όρων με τους οποίους ο κλάδος προσπαθεί να μορφώσει τα παιδιά (συγχωνεύσεις, κενά, κτιριακό, υποδομές, κλπ.). Δεν είναι δυνατόν να βαφτίζεται σύγχρονο, το «στοίβαγμα» 25 και πλέον μαθητ(ρι)ών σε κάθε τμήμα, τα δεκάδες χιλιάδες κενά να κοστίζουν εκατοντάδες χαμένες διδακτικές ώρες, τα κτίρια να είναι ασυντήρητα μετρώντας καθημερινά περιστατικά που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές μαθητών και εκπαιδευτικών. Επιπλέον, η κυβέρνηση, δίνει τη χαριστική βολή στις σχολικές μονάδες καταργώντας τις σχολικές επιτροπές, οδηγώντας έτσι τα σχολεία στην οικονομική ασφυξία.

❖ τους όρους διαβίωσης και επιβίωσης από την ακρίβεια. Απαιτούμε να ζούμε αξιοπρεπώς από τον μισθό μας! Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλη η κοινωνία, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με μισθούς μνημείο ντροπής. Από τα χρόνια των μνημονίων ως σήμερα, οι μισθοί μας έχουν υποστεί μείωση σχεδόν 60% στην αγοραστική τους δύναμη. Με την ακρίβεια να καλπάζει και την ίδια στιγμή ο εισαγωγικός μισθός με ΜΚ1 να είναι 776€, ο μισθός του αναπληρωτή 930€ και στο μεγαλύτερο ποσοστό των μόνιμων ο μισθός να είναι γύρω στα 1000€ με τον καταληκτικό μισθό να φτάνει τα 1.350 ευρώ, ενώ οι αυξήσεις-κοροϊδία εξανεμίζονται από την πρωτοφανή ακρίβεια και τις ραγδαίες κερδοσκοπικές ανατιμήσεις σε ενοίκια-τρόφιμα-ρεύμα-καύσιμα. Και όλα αυτά, σε μια εποχή που ο Πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ ανακοίνωσε πλεόνασμα (από τους φόρους μας) πάνω από 4,5 δις! Εδώ και τώρα να επιστραφεί ο 13ος και 14ος μισθός, το κλεμμένο μισθολογικό κλιμάκιο του 2016-17 καθώς και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια.

Όλα αυτά εξελίσσονται μέσα σε ένα περιβάλλον όξυνσης της επίθεσης. Η κυβέρνηση της ΝΔ βιάζεται να προχωρήσει τα αντιλαϊκά σχέδιά της, τις αναδιαρθρώσεις υπέρ της εργοδοσίας και του κεφαλαίου. Νέο μνημόνιο και αντιλαϊκά μέτρα μέσω του ταμείου ανάκαμψης, δημοσιονομική σταθερότητα, ματωμένα πλεονάσματα και οικονομία του πολέμου, φτώχεια και μισθοί πείνας,  ακρίβεια, 6μερο και ελαστική εργασία χωρίς δικαιώματα, όλα τα δημόσια αγαθά γίνονται πεδίο κέρδους.

Απεργούμε για να στείλουμε ένα μήνυμα στην κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης δεν θέλαμε να ζούμε σε ένα κόσμο πολέμων και καταστροφών. Δεν θέλουμε να δοθεί ένα τρις από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για πολεμικές δαπάνες, αλλά για Σχολεία και νοσοκομεία.

Είναι πραγματικά ΝΤΡΟΠΗ το ΥΠΑΙΘΑ να προσπαθεί να ποινικοποιήσει τη συλλογική δράση, τη συμμετοχή σε απεργιακή μορφή. Να διώκει συναδέλφους επειδή έκαναν το «έγκλημα» να μιλήσουν στα παιδιά για την ειρήνη και το δικαίωμα κάθε λαού να έχει πατρίδα ή να διεκδικούν συνθήκες ασφάλειας στα σχολεία. Να στοχοποιεί τελικά με κάθε ευκαιρία όλους και όλες εμάς που κρατάμε όρθιο το δημόσιο Σχολείο!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Απέναντι στην οξυμμένη επίθεση της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘΑ προτάσσουμε την οργάνωση της πάλης μας για την ικανοποίηση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας, το έργο και την καθημερινότητα των εκπαιδευτικών. Η ίδια ζωή, οι μικρές και μεγάλες νίκες των εργαζομένων έδειξαν ότι μόνο ο συλλογικός δρόμος του αγώνα, της αποφασιστικής πάλης απέναντι στην αντιλαϊκή – αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘΑ, η συμπόρευση με τους γονείς, τους μαθητές και όλους τους κλάδους εργαζομένων, μπορεί να αποτελέσει ξέφωτο για τον κλάδο και τους μαθητές μας.

Στους δρόμους σπάμε την τρομοκρατία και

διεκδικούμε τη μόρφωση και τη ζωή που μας αξίζει!